In 1974 installeerde Georges Perec zich gedurende drie opeenvolgende oktoberdagen op Place Saint-Sulpice, om alles wat hij rondom zich zag te registreren. Door in te zoomen op wat zich in een eindeloze loop leek te herhalen: mensen die in de ochtend naar hun werk wandelden, de krantenjongen die het dagblad op de tafel gooide, blaffende honden die de straat overstaken,… plooide Perec het plein op een haast vanzelfsprekende manier open. Naarmate de tijd verstreek, tekenden zich patronen af, als wiskundige formules waarin de variabelen telkens een andere uitkomst opleveren. Tentative d’épuisement d’un lieu parisien (d’après Perec) is een herneming van Perecs Tentative, precies veertig jaar na datum.
